فجایع امت و ارتباط آن با مسوولیت های فراموش شده

                                                                                           بسم الله الرحمن الرحیم

 

مظالم و کشتار های بی رحمانه ای که طی چند دهه گذشته بر مسلمانان و بلاد اسلامی روا داشته شده، به خصوص جنایت های وحشیانه ای که در این ایام در سوریه انجام می شود، مسلما هر صاحب خردی را به فکر وا می دارد که این فجایع اسف بار چگونه یکی پی دیگری و در سرزمینی پس سرزمین دیگری در بلاد اسلام در حال تکرار شدن است.

 

جواب این سوال در اذهان همه ی ما همیشه اینگونه خطور کرده که مسلمانان در این بین بی تقصیر اند و این تنها دست دشمن است که بر ما ستم روا میدارد.

ولی باید گفت: امتی که در شرایط عادی و در حالات آسودگی، آمادگی گرفتن برای جهادی را که الله متعال به انجام آن دستور داده، ترک کند، مستحق این نیست که در زمان مواجهه با دشمن از خداوند پیروزی و انتصار طلب کند.

امتی که فرزندان خود را برای شهادت با عزت در راه الله متعال تربیه نکند بزودی آنها را در نتیجه دسیسه و نیرنگ دشمنان به گونه ای ذلیلانه از دست خواهد داد.

کسی که تلاش نکند (خواستار این نباشد) تا با شهادت بمیرد، حتما در پی دسیسه و نیرنگ دشمنان مرگی با ذلت خواهد داشت، و تفاوت هاست بین شهادت و مرگ ذلت بار.

کسی که توانایی یاری رساندن حق با دستانش را داشته باشد برایش حلال نیست که فقط آنرا با زبانش همراهی کند، و کسی که میتواند با مالش جهاد کند، تنها دعا کردن برایش فایده ای در بر نخواهد داشت.

امتی که خودش نقشه ی دقیقی برای پیروزی بر دشمن نداشته باشد، تنها از بر کردن نقشه های دشمنان برایش منفعتی ندارد. به راستی که در طول سالیان متمادی بارها و بارها برنامه های استعمار برای تقسیم سرزمین های اسلامی را مرور کرده ایم، ولی با کمال تاسف حتی یک بار هم چیزی از برنامه های مسلمانان برای آزادی امت اسلامی و وحدت آن فرانگرفته ایم.

صراحتا باید گفت: کسی که نمی خواهد قبول کند جنگ های تحمیلی علیه مسلمانان و سرزمین های اسلامی بخاطر از بین بردن دین و هویت آنها است، باید به فکر یافتن عقلی برای خود باشد که چرا که عقل خود را از دست داده است.

کسی که گمان میکند جنایت هایی که در حال حاضر علیه مسلمانان در سوریه، فلسطین، برمه، مصر، افغانستان و عراق ... انجام می شود، بدون هیچ گونه بازخواست و عقوبتی برای مرتکبین این جنایت ها و حامیانشان به فراموشی سپرده خواهد شد، باید در ایمانش تجدید نظر کرده و عقیده خود نسبت به الله متعال را تصحیح کند، چرا که وی تا به حال پرودگار خود را نشناخته است.

همچنین کسی که با فرو رفتن در خیالات واهی، تصور میکند قضیه سوریه جدا از قضایای لیبی، مصر، عراق، یمن و... حل خواهد شد، باید بداند که دچار توهم شده، چرا که وی هنوز نفهمیده قاتل همگی ما یکی است!

مسلمانی که تا به حال این باور نرسیده است که تنها راه حل برای امت اسلامی بازگشت به زیر لوای اسلام، احیای رابطه ایمانی و جهاد در راه الله متعال است، نه غیر آن، پس نباید انتظار نصرت الهی و رسیدن کمک از ورای آسمان ها را داشته باشد.

در مقابل، هر کسی که یقین خود در باره حتمی بودن نصرت خداوندی را از دست داده است باید برای خود به دنبال خدای دیگری غیر از الله متعال بگردد و در محراب هوای نفسش سر به سجود بگذارد.

"مَن كَانَ يَظُنُّ أَن لَّن يَنصُرَهُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ فَلْيَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاء ثُمَّ لِيَقْطَعْ فَلْيَنظُرْ هَلْ يُذْهِبَنَّ كَيْدُهُ مَا يَغِيظُ" الحج 15

ترجمه :

(كسي كه گمان مي برد خدا پيغمبرش را در دنيا و آخرت ياري نمي دهد و پيروز نمي گرداند ، (هر كاري كه از دستش ساخته است انجام دهد ، مثلاً ) او ريسماني به سقف خانه بياويزد و سپس ( خويشتن را حلق آويز و راه نفس را ) قطع نمايد و ( تا سر حدّ مرگ پيش رود و بدين هنگام بنگرد و ) ببيند آيا اين كار خشم او را فرو مي نشاند.)

باید بدانیم که سوال و جواب در روز قیامت به شکل گروهی نیست و لکن قاعده در نزد خداوند رحمان چنین است:" وَكُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْداً " مریم 95

ترجمه :

و همه آنان روز رستاخيز تك و تنها در محضر او حاضر مي شوند .

"وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى" النجم 39

ترجمه :

و اين كه براي انسان پاداش و بهره اي نيست جز آنچه خود كرده است و براي آن تلاش نموده است .

" كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ " المدثر 38

ترجمه :

هركسي در برابر كارهائي كه كرده است ( در دوزخ زنداني مي گردد و ) گروگان مي شود .

باید بدانیم که جهاد فی سبیل الله و یاری رساندن اسلام هرگز با القاب، رتبه ها و نشان های پوشالی متحقق نخواهد شد و تحقق آن تنها با رهبرانی مومن، لشکریانی صادق و اهل علمی ربانی امکان پذیر است.

دفاع از اسلام شرف و افتخاری است که تمامی مردم سزاوار آن نیستند، پس تو ای برادر مسلمان بخاطر مسلمان نماهایی که به اسلام پشت کرده و کفار را به دوستی گرفته اند، اندوه گین نباش و از پرودگارت طلب ثبات و استقامت کن و شکر خدای را به جا آور که بر تو منت نهاده و تو را برای خدمت به دینش استخدام کرده است. برادرم همیشه این فرموده پرودگارت را به یاد بیاور: " وَلَكِن كَرِهَ اللّهُ انبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ اقْعُدُواْ مَعَ الْقَاعِدِينَ " التوبه 46

ترجمه :

امّا خدا بيرون شدن و حركت كردن آنان را ( به سوي ميدان نبرد ) نپسنديد و ايشان را از ( اين كار ) بازداشت . و بديشان گفته شد : با نشستگان (عاجزان) بنشينيد ( چرا كه شايستگي آن را نداريد كه در كارهاي بزرگ و راه سترگ خدا گام برداريد ) .

پیروزی به این معنی نیست که دشمن را کاملا نابود و ریشه کن کنی، بلکه پیروزی حقیقی اینست که نیتت را خالصانه بخاطر پرودگارت بگردانی، و در این مسیر با تمام توان تلاش کرده و برای انجام وظیفه ات قیام کنی. چرا که که یاری رساندن دین توسط کسی که نیتش آغشته به انواع غرض ها است یا کسی که به دنبال جایگاه و مقامات دنیایی پرسه می زند و کسی که خود را بلندتر از سایرین می پندارد، هرگز محقق نخواهد شد.

بدان که وظیفه ما گریه کردن بر مزار شهدا نیست، بلکه مسوولیت ما مقابله با دشمن، دفع بلایا، نجات امت، حفاظت از هویت اسلامی مان و به اهتزاز در آوردن لوای اسلام است.

در آخر تاکید میکنم و میگویم براردم! یقین داشته باش که با وجود تمامی دردها و رنج هایی که گریبان گیر امت اسلامی است، امت ما در حالت شکست و از هم پاشیده شدن قرار ندارد، بلکه خود را برای پیروزی آماده میکند.

"فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاء وَأَمَّا مَا يَنفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الأَرْضِ" الرعد 17

ترجمه:

« امّا كفها ، ( بيسود و بيهوده بوده و هرچه زودتر ) دور انداخته مي شود ، ولي آنچه براي مردم نافع است در زمين ماندگار مي گردد.»